Mulla Evindar

ÇAR ÇARÎN Çar çarîn,         ji dil barîn!... 1- ZARÊ MIN Zimanê min Kurdî ye Zarava Kurmancî ye Zarê min Reşwanî ye Barê min dildarî ye 2- PORÊ DIRÊJ Porê dirêj li ser mil e Ev biska xwe ya reş şil e Evîna min barê dil e Dil dinale wek bilbil e 3- LI ZOZANÊ Li ser avê dîsa yar e Li hêla avê çinar e Li siya çinar dildar e Li dilan dîsa bihar e 4- DÎLBER Çûm bajarê Dîyarbekir Min dî dîlberek wek şekir Min dilê xwe jê re vekir Lê çi bikim wê ferq nekir Mûlla Evîndar 

LEYLÎM LEY Ez bûm peleke ji darê weşiya Leylîm ley Bayê sibe were min berba bike Leylîm ley Heyne bibe dûr xubara min ji vir Leylîm ley Bavêje ser ew lingê xwas a yarê Leylîm ley Şewqa hîvê dide ser vî sazê min Leylîm ley Li ser şora min kes ti şorê nake Leylîm ley Were keçê ser juniyê min rûne Leylîm ley Hîv ji wir, tu ji vir min hembêz bikin Leylîm ley Heft sal bûn ez neçûme welatê xwe Leylîm ley Li dertkêşekî wek xwe negeriyam Leylîm ley Eger rojekê li pey min tu werê Leylîm ley Ne ji kesî ji dilê xwe min pirske Leylîm ley Gotin : Sabahattin Ali Muzîk : Zülfü Livaneli Werger / Çeviri : Mûlla Evîndar  LEYLİM LEY Döndüm daldan düşen kuru yaprağa Leylim ley Seher yeli dağıt beni kır beni Leylim ley Götür tozlarımı burdan uzağa Leylim ley Yarın çıplak ayağına sür beni Leylim ley Ayın şavkı vurur sazım üstüne Leylim ley Söz söyleyen yoktur sözüm üstüne Leylim ley Gel ey hilal kaşlım dizim üstüne Leylim ley Ay bir yandan sen bir yan...

EZ IM  Ez im ji dil de brîndar Ez im ji dil de dildar Ez im ji dil de sozdar Ez im Mûlla Evîndar Mûlla Evîndar 

AWIRA TE Hest e Helbest e Dil pê sermest e Mûlla Evîndar 

DURDURAMAZSIN Ne yağmak üzere olan yağmuru Ne kızıllaşan ufukta güneşin doğmasını Ne bir gece vakti ayın ışıldamasını Ne bir seher vakti esen rüzgarı Ne de yüreğe düşecek sevda ateşini                                      Durduramazsın Mûlla Evîndar 

BAVUL Kentin bir ucundan diğer ucuna kadar gezmediği, görmediği yer bırakmadı Bayram o gün. Sayamayacağı kadar tramvay, otobüs değiştirdi, bir çok bistroda kahve içti, bira içti, restorantta pizza yedi, caddelerde dolaştı. Caddelerde yürürken kendisini sanki ıssız bir çölde yürüyormuş gibi hissediyordu, oysa iğne atsan yere düşmeyecek kadar kalabalıktı Paris caddeleri. Son durak meşhur Champs-Eliysée caddesiydi, Bayram kalabalıktan insanlara çarpa çarpa en yakın durağa ulaşıp evin yolunu tuttu. Evine yakın durakta inip metrodan çıktı, akşam olmak üzereydi. Kaldırımda yürürken nedense Nazım Hikmet'in şu dizeleri aklına geldi: "Ben, ihtiyarlığım, yalnızlığım  Bir de kara sevda  Dördümüz yan yana yürüyoruz" Ama Bayram ihtiyar değildi, kırlaşmış saçları olsa da henüz elli yaşlarında idi. Tek odalı evine girerken her zamanki gibi dış kapısı gıcırdıyordu, bu gıcırdama sesi odadaki ıssızlığı, sessizliği yarıyordu, Bayram için bu ses eve geldiğinin habercisiydi. Yarıl...