Mulla Evindar

LI PERAVA DERYA  Perava derya ji te dûr e Derya av sar û kûr e  Pêla xwe mîna şûr e Mûlla Evîndar

KOPTU SAZIMIN TELİ  Koptu sazımın teli Tam göğe bakacakken battı güneş Çöktü karanlık pencereye Bir umudum gecede parıldayan aydı                                                   o da gitti Radyoda çalınan şarkım da bitti  Bir bir kapandı kapılar, pencereler Mûlla Evîndar 

GÜNLERİMİZ Sensiz bir sessizlik Sessiz bir sensizlik Sende bensizlik Bende sensizlik Günlerim sensiz Günlerin bensiz Akıp gidiyor sessiz Mûlla Evîndar 

DIL MA BITENÊ Roj wenda bû li esman Hîv wenda bû li şevan Bejna te wenda bû li ber çavan Ne dengê pelên darê Ne jî dengê pêlên derya hebûn Dengê te li nav bêdengiyê Awirên te li nav tenêtiyê                           berba bûn Mûlla Evîndar  mullaevindar@gmail.com 

"ZEVIYE ÎSAL Ê ÇING IN?" (Bi devoka Kurdên Anatoliyê)  -pêkenok an çîrok, hûn biryarê bidin- Xelîl li gundê xwe zewaca xwe kir, ji zewacê şun de ji bo şixulandine derdikeve Awrûpe û tê ye Almanya ye. Ew bi ci, bi şûn û war dibe. Çavê wî tim li jina ye. Cîraneke wî Alman heye, navê xwe Suzan e. Suzan bi Xelîl pir rind tê, pir dixwaze bi wê re dengke, bibe dost, va ji wî re dibe xeyaleke ku meri tênege. Her ro Suzan ku ji kar tê, di ber mala Xelîl re derbas dibe, lê qet ti car li Xelîl mesnake. Suzan dibîne ku Xelîl tim lê mesdike, ew  silavê dide Xelîl û di wî re dikene, Xelîl ji hev da dixele û dihele, ew destê xwe di hev da mist dide û dibê "Dilê jinika Alman jî berve min e". Ew bi ve pir xenê, pir kêfxweş dibe.  Roke din dîsa Suzan ji kar derketîye û di ber mala Xelîl re derbas dibe, mes dike ku Xelîl dîsa lê mesdike, ew bi Xelîl re dibê "Eger wexta te heye em bi hev re tiştekî xwe li derekê vexwin". Xelîl bi vê daxwazê şa dibe, qebûl di...

RÜZGAR Pencereden  Yüzüme usulca çarpan rüzgâr  Götür beni bu şehirden  Götür beni çocukluğuma  Yemyeşil tarlalara  Rengarenk yaylalara  Oralarda bir başka esersin  Bir başka esersin  Yere bağdaş kurmuş pencerelerinden  Alçak damlı evlerin  Bir başka esersin oralarda  şafak vakti  Mûlla Evîndar 

SANAT Kişinin ruhsal dünyası muazzam bir deryadır akacak yer arar... Roman olur çıkar, hikâye olur çıkar şiir v.s... Bazen de her kelime her cümle bu cesareti gösteremez, beceremez o zaman da müzik olur çıkar, resim v.s. olur çıkar. Mûlla Evîndar  mullaevindar@gmail.com 

/Ji herêma Anatoliya Navîn/ BIZBEN (Pêkenok / Henek) Wek tê zanîn şivan li ser pez yekcaran şeveder dimen. Xalê Qadîr li ser pez şeveder e.  Pez kom û mexel dike. Xalê Qadîr westiya ye, xeweke kûr li benda wî ye. Her şivan hîn ku neketîye kulavê xwe sifteh bizbena xwe derdixe û serîkî bi lingê berxekê yan jî miyêkê, yê din jî bi destê xwe va girêdide. Dema ku pez dihere şivan bi vî awayî şiyar dibe. Lê vê care xortekî ciwan bi navê Husîn jî heye li ba Xalê Qadîr, ji bo alkirinê hatibû. Husîn yekî ku di xewê da ber xwe va dihere yanî xewngerok e. Xalê Qadîr çare dibîne: Bizbenê ji lingê miyê derdixe bi destê Husîn va girêdide. Radikevin. Ji xewa kûr seda radibin. Çavên xwe vedikin, li çem û çola mezin, li meydanê, tenê ew hene, ne berxek, ne jî miyek. Husîn dibê "ez vê carê xweş raketim, ber xwe va jî neçûme". Xalê Qadîr dibê "tu neçûyî hema vê care jî pez çûye". Mûlla Evîndar  mullaevindar@gmail.com TÊBINÎ : Bizben: Kurdên Anatoliyê bi ...

ROMAN Mehtap çoktandır bir kaç roman almak istiyordu, girdiği kitabevinde "Romanlar hangi rafta?" diye sordu elemana. Eleman ilgili rafı gösterip Mehtap ile romanları başbaşa bıraktı. Mehtap romanları eline alıyor, teker teker göz gezdirip tekrar yerine koyuyordu. Bir tanesinde şöyle bir cümle ilgisini çekti : "Aslında her insanın hayatı bir romandır ve yazarı da kendisidir". Mehtap derin ve gizli bir gülümsemeyle o kitabı da tekrar yerine koyup, hiçbir roman almadan gitmeye karar verdi. Çıkış kapısına doğru kendinden emin adımlarla aradığını bulmuş edasıyla yürürken "Ne yaptınız, aradığınızı bulamadınız mı?" diye soran kitabevi elemanına "Hayır!" deyip içinden "okumaya zamanım olmaz, kendim roman yazmaya karar verdim" diye ekledi.   Madem ki her kişi kendisinin romancısıdır, kendini niye başkalarının serüvenlerinde arayıp iz sürer gibi başkasından okuyacaktı, kendisini en iyi kendisi anlatır diye düşündü.   Başlar roman yazmaya....

Yaşamak bir ağaç gibi  Tek ve hür  Ve bir orman gibi  Kardesçesine  Bu hasret bizim  Nazım Hikmet            * * * Jiyîn mîna darekê  Tenê û azad  Û mîna daristanekê  Birayane  Ev hesret a me ye  Werger : Mûlla Evîndar 

BÛKA SPÎ (Bi devoka Kurmanciya Anatoliya Navîn) Malan bar kirin ji zozanê. Yek bi yek gişk çûn gund. Tenê Ehmed ma. Ew 16 salî ye. Bavê Ehmed pê re gotibû îro dereng e, îşev li zozanê li ser pez be, li berbangê zû pez heyne were gund.  Şev bi ser deşta zozanê da hat, her der tarî bû, ne şewqek, ne dengek, ne jî kesek. Pez li dor gomê mexel bûbû, Ehmed kulavê xwe amade kir û li xêni li ber pencere rexist. Ji ber ku heyam germ bû wî xwe li ser kulêv dirêj kir, xew, dom di çavên wî da bû, çavên xwe girtin. Dema ku wî çavên xwe girtin dengek kete guhê wî, ew denga li derva, li ber pencere bû. Tirs, xof li wî peyda bû. Mezinên wî digotin li vê zozanê wek pêşi bûkek heye, bi navê "Bûka Spî". Wexta ku van gotinan hatin bîra Ehmed, ew denga gav bi gav nêzike Ehmed dibû. Tirs û xofa wî her ku diçe pir dibû. Dengê lingan dihat, ji pencere berve derî. Giran giran û berve derî. Deng pir nêzik bû. Porê Ehmed kire qirçeqirç, deriyê xêni giran giran vedibû. Derî v...