BAKMAK ve GÖRMEK - Mulla Evindar

BAKMAK ve GÖRMEK

Ahmet mola verip her zamanki gibi deniz kenarında, sahilde gezintiye çıktı. Denize sıfır denilebilecek bir otelde beş yıldır çalışmaktaydı. Sahilde dolaşırken, denize bakıp birşeyler çizen bir ressam görür.

Ressamın yanına gider ve sorar:

"Kolay gelsin, ne çiziyorsunuz?"

Ressam : "Denizi çiziyorum".

Ahmet : "Zahmete ne gerek var, fotoğrafını çek".

Ressam bıyık altından gülerek "denize dön ve bak" der. Ahmet denize döner ve bakar. 

Ressam : "Ne görüyorsun?" 

Ahmet : "Ne olacak, denizi görüyorum, beş yıldır hep görüyorum".

Ressam : "Daha başka ne görüyorsun?"

Ahmet : "Kocaman bir su birikintisi". 

Ressam : "Sahilde gezintine devam et, sen gelinceye kadar resim de biter ve gel bak resime".

Ahmet : "Anlaştık, gelirim".

Ahmet söz verdiği gibi sahil gezintisini tamamlayıp gölgede oturmuş olan ve yaptığı resime bakan ressamın yanına gitti. Ahmet de resime bakar, baktıkça dalıp gider, biribirini kovalayan, ufukta gökyüzüne doğru şaha kalkan dalgalar, bu dalgaları okşar gibi denize eğilen bembeyaz bulutlar, martılara kucak açmış devasa bir mavilik, herbiri ayrı uzak diyarlardan gelen gemiler, sahilde bunlara bakan el ele tutuşmuş gençler... 

Ahmetin dalıp gittiğini gören ressam "Neyi görüyorsun resimde?" diye sorar Ahmete.

Ahmet : "Deniz ne kadar güzel. Tabiat ne kadar güzel ve uyumlu".

Ressam : "Ama bu her gün yanından geçtiğin, baktığın deniz".

Ahmet "Bunları ben niye hiç görmedim?" deyip beş yıldır yanından hep geçtiği denize tekrar bakar, baktıkça dalıp gider...

Ressam : "Niye daldın, ne görüyorsun?"

Ahmet : "Resimdekilerin hepsini".

Ahmet buna hayret kalıp bunları daha önce niye göremediğini sorar.

Ressam : "Çünkü sen sadece bakıyordun. Ama bakmak demek görmek demek değildir. Sanat budur işte, bakıp da görülmeyini gözler önüne sermek. Sanatçı sadece bakmaz, görür".

Ahmet cebinden telefonunu çıkarır, telefonun kamerasını açıp "şimdi ben fotoğraf çekebilir miyim? Ama denizin değil çizdiğiniz resimin" der. 

Mûlla Evîndar 

11.04.2015