DELAL, ZELAL û CELAL - Mulla Evindar
DELAL, ZELAL û CELAL
Li parqê sê zarok ên pir şîrîn li hêla hev rûniştibûn bi Kurmanciyê min pirsî, me sohbet kir :
- Keça şîrîn navê te çi ye?
- Ben Kürtçe bilmiyorum.
- İsmin ne dedim?
- Delal.
- Bu yanındaki minikler de kardeşlerin mi?
- Evet.
- Senin ismin ne şirin kız?
- Zelal.
- Ya senin şirin oğlan?
- Celal.
- Delal, Zelal, Celal.
- Evet.
- Anneniz, babanız resmen şair! Ne güzel kafiye yapmışlar.
- Evet, annem bize "siz şiirimsiniz" diyor.
- Çok şahane! Şiirin ismi ne?
- Hilal ve Bilal.
- Ha ha haaa! Ne güzel uydurmuşsunuz!
- Uydurmadık. Annem ile babamın ismi.
- Çok güzel!
- Navê te çi ye xalo?
- Hani Kürtçe bilmiyordun?
- Diya min gotibû kesê nenas re qet deng mekin.
Her ku ew gotina tê bîra min kenekî xweş li min peyda dibe, dikenim.
Mûlla Evîndar
mullaevindar@gmail.com
Yorumlar
Yorum Gönder