Mulla Evindar

KURMANCÎ Navê xwe şîrîn e Xweşik û rengîn e Stran û evîn e Zarê Mem û Zîn e Helbesta Xanî ye Nalîna Feqî ye Bi giştî evîn e Rêza Cîgerxwîn e Şîr û şekira dev Pê hez dikin ji hev Distirên em pê tev Bi ziman û bi lev Beşek ji Kurdî ye Ew ne Zazakî ye Ew ne Soranî ye Ew ne Loranî ye Ew Kurmancî ye Mûlla Evîndar 

                                  Beşikler vermişim Nuh'a Salıncaklar, hamaklar Havva anan dünkü çocuk sayılır Anadoluyum ben Tanıyor musun? Şairlerin, bilginlerin dünyalarında Kalmış bir başıma Bir başıma ve uzak Biliyor musun? Ahmed Arif Min dergûş dan Nûh Hêlan, dolîdang Diya te Hewê hîn zaroka duh e Ez Anatolî me Tu dinasî? Li cîhana şaîr û zanayan Mame bi serê xwe Bi serê xwe û dûr Tu dizanî? Ahmed Arif (Werger : Mûlla Evîndar)

Koynumda çırılçıplaksınız  Şehir, akşam ve sen  Aydınlığınız yüzüme vuruyor  Nazım Hikmet

ŞIVAN (Klama klasîk a Kurdên Anatoliyê bi nav û deng “LO ŞIVANO” îlhama vê çîrokê ye. Bi Kurmanciya Reşiyan) Ro çû ava, şewqa xwe wenda bû, şev bi ser zozanê de hat. Li ber mala axa dengê kûçik hat, kûçik lêket. Axa rabû, li hêla malê gom hebû, li hêla gomê jî pez, berî her tiştî li pez nêrî, pez mexel bûye. Dengê kûçik hîn dihat. Axa dît ku yek li ber kûçik e, kûçik wî bernade. Axa berve kûçik çû, go "Aşt!". Kûçik dawestî / rawestî. Li vê wextê ya mîvan, ya jî diz dihat. Lê ew ne mîvan bû, ne jî diz. Axa go "Tu kî yî?". Go "Ez şivan im xalo, şivanê ecer / nû". Axa: "Bixêr hatî." Şivan: "Spas xalo." Axa: "Çima ewqas dereng mayî?" Şivan: "Ez ji xwe re peya hatim." Axa: "Gundê we dûr e, tu çima peya hatî?" Şivan: "Heyam xweş bû, her der gil û giya ye, ez hez dikim peya bigerim." Axa: "Keremke were em herin hundir." Pezê axa çend roj in bêşivan e, axa gund bi gund gerî û ev şivana