Mulla Evindar

DELAL, ZELAL û CELAL Li parqê sê zarok ên pir şîrîn li hêla hev rûniştibûn bi Kurmanciyê min pirsî, me sohbet kir : - Keça şîrîn navê te çi ye? - Ben Kürtçe bilmiyorum. - İsmin ne dedim? - Delal. - Bu yanındaki minikler de kardeşlerin mi? - Evet. - Senin ismin ne şirin kız? - Zelal. - Ya senin şirin oğlan? - Celal. - Delal, Zelal, Celal. - Evet. - Anneniz, babanız resmen şair! Ne güzel kafiye yapmışlar. - Evet, annem bize "siz şiirimsiniz" diyor. - Çok şahane! Şiirin ismi ne? - Hilal ve Bilal. - Ha ha haaa! Ne güzel uydurmuşsunuz! - Uydurmadık. Annem ile babamın ismi. - Çok güzel! - Navê te çi ye xalo? - Hani Kürtçe bilmiyordun? - Diya min gotibû kesê nenas re qet deng mekin. Her ku ew gotina tê bîra min kenekî xweş li min peyda dibe, dikenim. Mûlla Evîndar mullaevindar@gmail.com