Mulla Evindar

HÊVIYÊN QAÇAX  Kemal li vê zivistana sar, li daristanê ku di nav berfê de mayî bitenê ma, rêberê wan û hevalên wî ji aliya polîs ve hatin girtin, wî xwe di kendalekî de veşart û ji dest jenderme û polîsan filitî. Pir diqelifî, divê ew zû xwe bavêje derekê, gund yan jî bajarê herî nêzik. Hinek bi rê çû, daristan bidawî bû, jixwe daristanekî pir biçûk bû. Li dûr nêrî, ruyê erdê ji berfê spî bû. Ew hinek din çû, daristan ma li dû, hêdî hêdî şev bi ser berfa spî de dihat, ruyê erdê spî, ruyê esman reş bû, dinya bû reş û spî. Li bergeha wî, li dûr xuya bû pencereyek bi îşqa zer, hundirê Kemal bi wê îşqa zer germ bû, bi lez heyna gava ber bi wê îşqê. Pir nêzik bû, xaniyekî mîna koşka bû, li kêleka xêni ambar, qerej, traqtor, otomobîl, bi sedan darên sêvan hebûn, gişk di bin berfê de bûn. Xuya kir ku ew warê cotkariyê ye. Di ber xêni re otoban derbas dibû, dirêj û zirav. Wekî din li jor bi hezaran îşq xuya dibûn, îşqên bajêr. Ew ê niha çi bike? Ew zimanê vî welatî nizane, ew deri

EVDAL Evdal ji nîvro şunde her roj, ji xwe re derdiket, bi rê diçû, li perê zozanê, li nav giyayên rengîn, li siya darê destê xwe dikir bin guhê xwe û dest bi klaman dikir, bi çavên girtî, bênavber, wî tim distirî. Dinalî, dikalî, ji xwe derbas dibû. Dengê wî li esman belav dibû û bi ser zozanê de dihat. Dema ku wî çavên xwe vedikir tim dibînî ku derdora wî tiji însan bûye û wî guhdarî dikine. Her roj weha bû. Navê wî, dengê wî, awazên wî li gund û zozanên derdorê jî îdî dihat zanîn. Ji wan deran jî dihatin li Evdal guhdarî dikirin. Rojekî axayê gundekî ji dûr jî hat Evdal guhdarî kir, bi Evdal re go "were li koşka min bime, ji min re, ji mîvanên min re klaman bistirê, ezê biqasî tu dixwazî pere, zêr bidim te". Evdal ewqas klam digotin wî cara pê pere qezenc nekiribû, ew teklîf bi wî balkêş hat, qebûl kir û dora din a rojê çû koşka axa. Koşka axa mîna her şevê ji mîvanên wî tiji ye, ew ji xwe re sohbet dikine. Evdal li dawiyê rûniştiye. Ji vir, ji wir de gotin :

ŞEV Û ROJ EZ DIHERIM  Rêya min dirêj, zirav e Şev û roj ez tim diherim Nizanim halê min çi ye Şev û roj ez tim diherim Çil û neh sal li van rêyan Li deşt û çiya, li çolan Mam e xerîb li van deran Şev û roj ez tim diherim Eger em bifikirin kûr Em ê hertim bibînin dûr Wek deqîqe rê diçe zû Şev û roj ez tim diherim Helbest û Muzîk : Aşık Veysel Werger / Çeviri : Mûlla Evîndar  UZUN İNCE BİE YOLDAYIM Uzun ince bir yoldayım Gidiyorum gündüz gece Bilmiyorum ne haldeyim Gidiyorum gündüz gece Kırk dokuz yıl bu yollarda Ovada, dağda, çöllerde Düşmüşüm gurbet ellerde Gidiyorum gündüz gece Düşünülürse derince Uzak gözükür görünce Yol bir dakka miktarınca Gidiyorum gündüz gece Şiir & Müzik : Aşık Veysel

MEM û ZÎN Ew Memê Alan e Li Cizra Botan e Bi nav û nîşan e Qedrê xwe giran e Barê wî evîn e Evîna wî Zîn e Zîn ji wî re jîn e Dil pê gêj û dîn e * * * Zîn keça Kurda ye Wek hîva şeva ye Wek bêhna gula ye Îlhama dila ye Eşqa wê firî Mem Evîn li dil bû çem Şev û roj û herdem Herikî tim li cem * * * Dîroka Kurda ye Çîroka Kurda ye Bengîniya me ye Rengîniya me ye Navê xwe şîrîn e Şewq dide bi tîn e Ew jan û evîn e Yanî Mem û Zîn e  Helbest û Muzîk : Mûlla Evîndar 

WERE KEÇÊ Ez li te pir geriyam Were keçê tu li ku yî Li vî bajarê yadan Were keçê tu li ku yî Wenda bû ew bejna te Were keçê tu li ku yî Ez mam tim li benda te Were keçê tu li ku yî Îşev bajar bêdeng e Were keçê tu li ku yî Bese were dereng e Were keçê tu li ku yî Gotin : Mûlla Evîndar  Muzîk : Anonîm

WERE HALÊ MIN BIBÎNE Ez diçim, dil dişewite Bi eşqê tev boyax bûme Ez ne paqil, ne jî dîn im Were halê min bibîne Were were halê min bibîne Eşqê ez kirim çi halî Geh ez têm mîna bahozan Geh mîna xubara rêyan Geh bi coş mîna lehiyan Were halê min bibîne Were were halê min bibîne Eşqê ez kirim çi halî Ez Yûnusê bêçare me Ji ber eşqê aware me Laşê min tev bi birîn e Were halê min bibîne Were were halê min bibîne Eşqê ez kirim çi halî Gotin : Yunus Emre Muzîk : Anonim / Gelêrî Werger / Çeviri : Mûlla Evîndar * * * GEL GÖR BENİ AŞK NEYLEDİ Ben yürürüm yane yane Aşk beni boyadı kane Ne akilem, ne divane Gel gör beni aşk neyledi Gel gör beni beni aşk neyledi Derde giriftar eyledi Kah eserim yeller gibi Kah tozarım yollar gibi Kah coşarım seller gibi Gel gör beni aşk neyledi Gel gör beni beni aşk neyledi Derde giriftar eyledi Ben Yunus-u biçareyim Aşk elinden avareyim Baştan aşağa yareyim Gel gör beni aşk neyledi Gel gör beni beni aşk

Ger tu xwedanê huner î Tu dikarî xwe biguherî Gotina ku tu bibêjî Divê di dil de bipêjî (Pir Sultan Abdal) Werger / Çeviri : Mûlla Evîndar  * * * Hünerin var ise kendini devşir Söyleyecek sözü kalbinde pişir Pir Sultan Abdal

MAVİ YOLCULUK İtalya'nın liman kenti Brindisi'den Türkiye'nin Çeşme ilçesine doğru gitmek üzere gemiye bindik. Otomobilimizi geminin en alt katında tarif edilen yere bırakıp küçük valizlerimizi de kamaramıza götürdükten sonra en üst kat olan güvertede bulunan restorana gittik. Restoranın yan ve üst tarafları tamamen açık olan bölümüne oturup denizi, mavi suları izleyelim dedik. İki kişiydik. İlk kez koca denizde uzun yolculuk yapacaktım, yanımdaki arkadaş uçak fobisinden dolayı uçağa binemediği için yolculuğu böyle tercih ediyordu, meraklı ve heyacanlıydım, bu yolculuk otuz altı saat sürecekti ama merak etmeyin bu yazı otuz altı saat değil hemen biraz sonra bitecek. Gözlerimi etrafta ne kadar çok gezdirdiysem de hep limana takıldılar. Önce liman, sonra kıyı ve giderek koca şehir yavaş yavaş küçülüp tamamen kayboldu. Artık Brindisi yoktu. Arada bir küçücük adalar çıkıyordu sonra onlar da bir daha hiç çıkmadılar. Şimdi her taraf sadece mavi sulardan ibaretti, koca de

HUDUTLAR Bir yaz günü Fransa'dan karayoluyla Almanya'ya geçiyoruz. Güneş ışıl ışıl şavkıyor, hava açık, gökyüzü berrak, yeryüzü rengarenk. Yolun sağında, solunda bir tür papatya olsa gerek, her tarafı bir örtü gibi kaplamıştı. "ALMANYA'YA HOŞGELDİNİZ" levhası çıktı, artık levhalar, tabelalar Almanca idi, Fransızca bitti. Fransa'dan Almanya'ya geçtik, hudut ile neredeyse bitişik olan park alanına arabayı hemen çekip arabadan indik ve Almanya'ya ayak bastık, sonra rengarenk tabiatı seyre daldık. Yeryüzünü örten papatyalara bakarken, düşüncelere daldım: Hududu geçtik, ülke ismi değişti, dil değişti ama papatyalar değişmedi, hududun her iki tatafında da aynıydı, sıra halindeki doğal ağaçlar gene aynıydı, gökyüzünde parıldayan güneş aynıydı, masmavi gökyüzünde huduttan bihaber kanat çırpıp hududun bir o tarafına bir bu tarafına uçuşan kuşlar aynıydı, gökyüzünde hudut yoktu. Hududun her iki tarafında hava, oksijen aynıydı. Ne gökyüzünün rengi ne de y

NAZIM HİKMET ve CÎGERXWÎN  Güneşli güzel bir havada Cenevre'nin Leman Gölü'nde bir bankın üzerinde oturmuş Jet d'eau / Su fiskiyesini uzaktan seyrediyoruz, sohbet gene edebiyat, bu sefer şiir. Söz Nazım Hikmet ve Cîgerxwîn'e geldi. Sabırsızlıkla arkadaşımın sözünü bitirmesini bekliyordum, nihayet söz bendeydi, başladım : "Bu toprakların iki büyük şairini bir çırpıda anlatmak elbet kolay değil ama bir şairin bir dizesi bile, kendisi hakkında, sanatı hakkında çok rahat bize ipucu verir. Memleket mi, yıldızlar mı Gençliğim mi daha uzak (Nazım) Şiirde "zaman" ve "mekan"ı, "soyut" ve "somut"u alt üst eden dizeler, "gençlik" geçmişte, "yıldızlar" gökyüzünde, "memleket" ise yeryüzünde. Ama bunların uzaklıklarını bir arada düşünüp ve kafada "güçlü imgeler" yaratmak şairlere özgü birşey. Bunu Nazım yapıyor. Şiirlerinde genelde böyle sıradışı bir tarz ve imge var. Sivik çû bihara m